از شمال با روستاهای چیمه و تكیه و فریزهند همسایه می باشد و از شرق و جنوب و غرب به كوه كركس كه یكی از كوههای بلند رشته كوه زاگرس می باشد منتهی میشود.

قدمت تاریخی این روستا طبق روایات و آثار باقیمانده حدودا "به 2500 سال پیش بر میگردد.در این روستا میتوان آثاری از قبرهای به طرف بیت المقدس و آثار زرتشتیان و مغولها و...مشاهده كرد كه نشان از قدمت بالای این روستا دارد.

به روایت اهالی مردمانی كه به علت های مختلف از شهرهای خود كوچ كرده بودند به این مكان آمده و این روستا را بنا نهاده اند كه به آنها "بی ده "می گفتند كه بعدها نام آنجا را بیدهَند نهادند.و به روایتی دیگر بیدهند به لهجه محلی یعنی VEHEND كه از دو كلمه VEHیعنی بهترین و كلمه END یعنی آخر كه در مجموع یعنی "بهترینند" تعبیر میشود.

طبق آثار به جا مانده و روایت اهالی،این روستا چندین بار خالی از سكنه شده كه یكی از عوامل را میتوان قرار گرفتن این روستا بر روی یک گسل بزرگ زلزله دانست و نیز شاید عامل دیگر را میتوان فورانهای آتش فشانی كوه كركس دانست كه هم اكنون نیز در دامنه آن میتوان گدازه های آتش فشانی را یافت و نیز میتوان یكی دیگر از عوامل را خشكسالی و قحطی های طولانی و سیل دانست.به گفته اهالی معادنی از جمله گوگرد نیـز در اطراف این منطقه كشف شده است و نیـز رگه هایی از سنگ مرمر نیـز وجود دارد كه به علت پیگیری نكردن مساله این رگه هنوز دست نخورده می باشد.زبان محلی روستا به زبان زرتشتی بر میگردد.

در این روستا مرقد مطهر برادر حقیقی امام رضا(ع) قرار دارد كه در زمان حكومت مأمون عباسی به شهادت رسید.

به روایت اهالی قدمگاهی از امام زاده ابراهیم بن موسی بن جعفر كه مقبره مبارک ایشان در نرمی اصفهان قرار دارد در دامنه كوه كركس به نام "پااِسپرادین"قرار دارد كه گویی این امام زاده در حركت خود به طرف اصفهان عصای خود را در این منطقه به زمین میزند كه درختی با قدمت چندین ساله  در پای  آن روییده است واكنون به یک محل زیارتی و تفریحی تبدیل شده است و باز به روایت،قدم گاههایی از چهل دختران كه از یاغیان و دشمنان فرار می كردند در این منطقه یافت می شود.

خوشا اطراف بیدهند و خوشا باغات و بوستانش
خوشا آن مزرعه ماره و آن آب فراوانش

خوشا جوره خوشا دجر خوشا در چشمه کوله
که لذت دارد آن نهار و چای قلیانش

تراوت دارد آن چشمه به هر سوی بنگری
بینی سراسر سبز وخرم گشته هم کوه و بیابانش

خوشا پا اسپرادینو؛خوشا  رودخانه کرکس
که هست آب  فراون و خروشد سوی بوستانش

خوشا رودخانه گلتنگ وآن آرامش کوهش
که باشد با صفا وساکن و پر سبز ایوانش

سلام بر مردم بیدهند وآن آداب وسنتها
که دارند یکدیگر را دوست هم با لطف و احسانش

شعر از آقای مصطفایی